Kasia Sobczyk, bo tak ja nazywano, odnosiła sukcesy podczas Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Dwukrotnie zdobyła pierwszą nagrodę w kategorii piosenki rozrywkowej i tanecznej. W 1964 roku otrzymała ją za przebój "O mnie się nie martw", a w 1965 - za utwór "Nie wiem czy warto". Rok później jej piosenka "Nie bądź taki szybki Bill" otrzymała nagrodę przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji. Wylansowała także utwory: "Mały książę", „Cztery maki”, "Był taki ktoś", "To nie grzech".
Katarzyna Sobczyk, właściwie Kazimiera Sobczyk, po mężu Sawicka, urodziła się w 1945 roku w Tyczynie na Podkarpacu. Gdy miała kilka lat, jej rodzina przeprowadziła się na Pomorze Zachodnie. Zamieszkali najpierw w Sianowie, a potem w Koszalinie. Jeszcze w szkole muzycznej występowała z chórem Collegium Musicum, koncertując w Polsce i za granicą. Karierę sceniczną zaczęła od występów z gitarą i piosenki "Sekwana zakochana".
Kasia Sobczyk zadebiutowała w 1961 roku - jako 16-latka - i szybko zyskała popularność. Karierę rozpoczęła jako wokalistka amatorskiej grupy Biało-Zieloni, która działała przy koszalińskim domu kultury. W latach 1964-1972 występowała z zespołem Czerwono-Czarni, następnie śpiewała z mężem Henrykiem Fabianem i zespołem Wiatraki.
Po licznych sukcesach w latach 60. i 70. ubiegłego wieku, wraz z mężem krótko koncertowała w USA na początku lat 80. Potem wróciła do Polski. Od 1992 roku przebywała w Chicago, gdzie nagrała dwie płyty solowe - "Ogrzej mi serce" oraz "Niewidzialne".
W 2008 roku Katarzyna Sobczyk wróciła na stałe do kraju. W grudniu tego samego roku wyemitowano odcinek "Szansy na sukces", w którym wystąpiła w jury razem z Ryszardem Poznakowskim, kompozytorem i aranżerem.
Wróciła do Polski ciężko chora. Wystąpiła jeszcze kilkukrotnie na koncertach charytatywnych w rodzinnym Koszalinie, prezentując swoje dawne przeboje z synem, muzykiem rockowym - Sergiuszem Fabianem Sawickim.
Katarzyna Sobczyk zmarła 28 lipca 2010 roku, w wieku 65 lat. Spoczywa na Starych Powązkach.
Pośmiertnie została odznaczona Srebrnym Medalem "Zasłużony Kulturze Gloria Artis".
IAR/ho