Człowiek, który poznał Chopina na wylot
W 1937 roku Jan Ekier zdobył VII Nagrodę na III Konkursie Chopinowskim, by tuż po Wojnie stać się wychowawcą pokolenia polskich laureatów imprezy, z Haliną Czerny-Stefańską, Barbarą Hesse-Bukowską i Reginą Smendzianką na czele. Do historii przejdzie jednak przede wszystkim jako redaktor naczelny epokowego "Wydania Narodowego" dzieł Chopina.
Absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (muzykologia) oraz Konserwatorium Warszawskiego (fortepian u profesora Zbigniewa Drzewieckiego i kompozycja u profesora Kazimierza Sikorskiego ) rozpoczął działalność koncertową już we wczesnym dzieciństwie. Występował we wszystkich filharmoniach krajowych, odbył kilka wojaży artystycznych po państwach europejskich, Ameryce Południowej i Japonii. Wsławił się świetnymi interpretacjami obu Koncertów fortepianowych i utworów solowych Chopina, IV Symfonii koncertującej na fortepian z orkiestrą Karola Szymanowskiego, III Koncertu C-dur Prokofiewa oraz Koncertów Bacha.
