Jacek Poniedziałek: trzeba walczyć o słowo

– Żyjemy coraz bardziej zanurzeni w kulturze obrazu, który nie wymaga od nas takiego wysiłku, jak słowo. Czytanie, również w radiu, to jeden z elementów walki o to, by obraz nas nie zdominował - mówił w Dwójce Jacek Poniedziałek w rozmowie na temat słuchowiska "Beztlenowce" Ingmara Villqista.

Marek Kalita i Jacek Poniedziałek w Teatrze Polskiego Radia

Foto: Fot. Jacek Konecki

Aktor zajmuje się także tłumaczeniami, i to doświadczenie wydaje mu się bliskie temu, co jako medium oferuje radio. – To doświadczenie słowa, słuchu i muzyczności tekstu dramatycznego. Fascynuje mnie, jak można dowolnie kształtować gęstość dziania się emocji tylko w samej warstwie dźwiękowej – powiedział w rozmowie z Jackiem Wakarem.

Słowo wypowiadane, czytane głośno i słuchane sprawia Jackowi Poniedziałkowi znacznie większą przyjemność niż obraz. – Żyjemy coraz bardziej zanurzeni w kulturze obrazu, który nie wymaga od nas wysiłku. To czytanie zmusza do myślenia, do wyobrażania sobie, do kreowania świata w swojej głowie. Myślę, że tracimy tę zdolność. Dlatego drobnymi posunięciami trzeba walczyć o słowo, nie oddawać pola obrazowi walkowerem. Jednym z takich działań jest czytanie w radiu – mówił aktor.

***
"Beztlenowce" to jeden z pierwszych dramatów Ingmara Villqista. Przyczynił się on do niebywałego sukcesu tego twórcy. Przedstawiony w sztuce obraz rodziny tworzą dwaj mężczyźni. Mag i Lars z miłością i oddaniem opiekują się sześciomiesięcznym dzieckiem, jednak ich homoseksualny związek zaczyna się rozpadać. Lars ma od wielu lat swoją własną rodzinę – żonę i córkę, z którymi nie utrzymuje kontaktu, poza tym opiekuje się znajomym chorym na AIDS. Wewnętrzna blokada nie pozwala mu na zbudowanie nowego, szczęśliwego związku, o który usilnie, z pełną determinacją walczy Mag. "Co chwila potykamy się o coś – mówi Mag – co okazuje się trupem potwora z twojej przeszłości”. Lars jest zrezygnowany, pragnie spokoju, pragnie "umrzeć choć na kilka godzin”, szuka ucieczki.

mc/asz